Artykuły

Każdego przedsiębiorcę może spotkać nieprzewidziane zdarzenie, które przyniesie mu dodatkowe koszty do poniesienia. Niestety fiskus w takiej sytuacji pozostaje bezwzględny – od odszkodowania otrzymanego w takiej sytuacji należy odprowadzić podatek.

Pieniądze otrzymane w zamian za wyrządzoną szkodę są przychodem w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Mogłoby się wydawać, że tak nie jest skoro cała kwota odszkodowania zostanie przeznaczona na naprawę wyrządzonych szkód lub zniszczonych maszyn i przedsiębiorca nie otrzyma ani złotówki powyżej, co oznaczałoby dla niego korzyść ekonomiczną.

Według ustawy o CIT każdy wpływ środków finansowych, który nie będzie musiał zostać zwrócony w przyszłości, jest dla firmy przychodem. Stąd wymóg rozliczenia się z fiskusem z otrzymanego odszkodowania. Wszelkie otrzymywane odszkodowania bądź zadośćuczynienia były objęte zwolnieniem z podatku CIT do 1998r. Późniejsza decyzja o wykreśleniu ich ze zbioru zwolnień była celowa i nie podlega indywidualnemu rozpatrzeniu spraw.

Prowadzenie w przesiębiorstwie ewidencji czasu pracy jest głównym dowodem potwierdzającym wypracowane przez podwładnych nadgodziny, ale nie jedynym. Warto jest ją prowadzić, ponieważ znacznie ułatwia i pozwala prawidłowo obliczyć wynagrodzenie za pracę w normalnych i nadliczbowych godzinach, czy wyznaczyć liczbę przysługujących dni wolnych od pracy. Prowadzenie jej w błędny sposób, bądź całkowite zaniechanie jej prowadzenia, nie skutkuje brakiem możliwości podwładnego do ubiegania się o wynagrodzenie za godziny nadliczbowe.

W przypadku spraw sądowych dotyczących niewypłacania przez pracodawcę pieniędzy za pracę ponad normy czasowe, jako dowód może posłużyć prowadzony przez zatrudnionego na własny użytek rejestr czasu pracy. Nie stanowi problemu fakt, że pracownik tworzył go sam. Jeżeli wszystkie zebrane dowody łącznie z zeznaniami świadków będą korzystne dla pracownika, sąd może nakazać pracodawcy uregulowanie niewypłaconego wynagrodzenia.

Warto jest więc mimo wszystko prowadzić własne rejestry, aby zabezpieczyć się przed takimi wydarzeniami.

Ulga prorodzina, nazywana również ulgą na dzieci to spore udogodnienie dla rodziców. Nie posiada ona limitów dotyczących ilości dzieci, a z każdym kolejnym dzieckiem (ponad trójkę dzieci) możliwa kwota odliczenia wzrasta.

Problemy powstają, gdy małżeństwo postanawia wziąć rozwód, bądź żyć w separacji. W takiej sytuacji często dochodzi do sporów między rodzicami, kto i ile może odliczyć za dzieci.

Kiedy sąd przyzna sprawowanie władzy rodzicielskiej nad dzieckiem obojgu rodzicom, muszą oni sami ustalić proporcje podziału odliczenia. Według przepisów, to u którego z nich dziecko częściej przebywa, gdzie mieszka na stałe, a który z rodziców płaci alimenty nie upoważnia fiskusa do podjęcia decyzji za rozwiedzionych. W przypadku, kiedy rodzice nie dogadają się między sobą, kto w jakiej kwocie odliczy ulgę na dziecko, fiskus proponuje podział po połowie.

Ustawa daje możliwość podjęcia samodzielnej decyzji, jednak musi być ona zgodna według obu stron sporu, co znaczy, że rodzice muszą jakoś dojść do porozumienia.

Istnieją sytuacje, w których podczas kontroli przeprowadzanej przez ZUS okazuje się, że przedsiębiorca błędnie rozliczył składki związane z zatrudnieniem pracowników (niezależnie od rodzaju umowy). Taka sytuacja wymusza korektę pierwotnych deklaracji, która z kolei może stworzyć zobowiązanie wobec ZUS, zarówno zapłatę, jak i dopłatę składek należnych za poprzednie okresy.

Czy uiszczenie takiego zobowiązania można zaliczyć do kosztów podatkowych? Tak, ale pod pewnym warunkiem.

Do kosztów podatkowych można zaliczyć wszystkie zaległe składki obciążające pracodawcę (część składki na ubezpieczenie społeczne opłacaną przez zatrudniającego, jak również nieujęte w wykluczeniach z kosztów składki na FP lub FGŚP). Nic nie stoi na przeszkodzie, aby wrzucić takie zobowiązania do kosztów, jeżeli zostały one faktycznie opłacone.

Pamiętajmy jednak, że wszystkie składki, które potrąca się z wynagrodzenia pracowników lub zleceniobiorców, jako osób objętych ubezpieczeniem, nie będą w takiej sytuacji kosztem dla płatnika, nawet jeśli opłaci je z własnej kieszeni.