Artykuły

Do tej pory każdy wniosek z prośbą o zwrot podatku od czynności cywilnoprawnych kończył się odmową ze strony fiskusa, nawet kiedy osoby odstępujące od umowy miały ku temu poważne powody. Przyczyny odstąpienia od umowy były bardzo restrykcyjnie analizowane przez fiskusa.

Zgodnie z przepisami, dokonując jakiegoś zakupu, jesteśmy zobowiązani odprowadzić dla fiskusa 2 proc. wartości zakupionej rzeczy. Przy zakupie nieruchomości, czy samochodu ten niewielki procent znajduje odzwierciedlenie w nie tak małej kwocie. Dlatego w sytuacji, kiedy zakupiony produkt okazuje się bardzo wadliwy, zniszczony lub nawet zajęty przez skarbówkę, a sprzedawca uprzednio nas o tym nie poinformował, mamy prawo odstąpić od umowy. Dodatkowo teraz pojawia się również możliwość odzyskania zapłaconego podatku PCC.

Jak to osiągnąć? Należy zwrócić szczególną uwagę na jedną z ważnych przesłanek zawartych w ustawie o PCC – nieważność względną umowy, którą można wykorzystać, kiedy działaliśmy pod wpływem błędu.

W sytuacji, kiedy zostaliśmy oszukani przez sprzedawcę bądź niepoinformowani o wszystkich niekorzystnych cechach kupowanego produktu, przed podpisaniem odstąpienia od umowy, należy sformułować, na podstawie art. 88 kodeksu cywilnego, pisemne oświadczenie o tym, że domagamy się uchylenia od skutków czynności prawnej, ze względu na dokonanie jej pod wpływem błędu. Jeżeli sprzedawca nie będzie miał do tego żadnych uwag, dopiero możemy podpisać odstąpienie od umowy. W przypadku zakwestionowania oświadczenia przez sprzedawcę, wymagane jest orzeczenie sądu o nieważności umowy.

[W przypadku zakupu nieruchomości podpisać odstąpienie od umowy należy obowiązkowo u notariusza!]

Aktualne przepisy wymagają od przedsiębiorców opłacenia podatku do Urzędu Skarbowego oraz składek na ubezpieczenie społeczne do ZUS-u oddzielnie. Pojawił się jednak pomysł, jak załagodzić to obciążenie pieniężne dla najmniejszych firm – tzw. Pakiet Morawieckiego.

Według analizy Ministerstwa Rozwoju w 2016 r. każdy przedsiębiorca pracujący indywidualnie musi odprowadzić co miesiąc składki na ubezpieczenie społeczne i zdrowotne w kwocie 1121,52zł, co rocznie daje sumę 13458,24zł. Małe firmy nie wypracowują dużych przychodów, więc takie obciążenie może stanowić nawet blisko 50 proc. jej obrotów. Pokazuje to, jak bardzo potrzebne są uregulowania związane z przedsiębiorcami prowadzącymi jednoosobową działalność. Na składkę zależną od przychodu nie zgadzają się jednak większe firmy, twierdząc, że ograniczy to powstawanie nowych miejsc pracy i będzie równie zniechęcające do rozwoju dla nowych przedsiębiorców.

Dodatkowo, cały ten plan oddala zwiększenie kwoty wolnej od podatku. Rząd, który skłania się już ku wprowadzeniu pakietu, jednocześnie wycofuje się ze zwiększenia kwoty wolnej już od 2017 r., tłumacząc, że uwzględni ją w jednolitej daninie w 2018 r. W takiej sytuacji zapomina o orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego, dotyczącego obowiązku kształtowania skali podatkowej w taki sposób, aby każdy przedsiębiorca mógł osiągnąć dochód pokrywający co najmniej jego podstawowe potrzeby. W orzeczeniu jednogłośnie stwierdzono, że osoba uzyskująca dochód poniżej 8 tys. zł nie powinna płacić podatku w ogóle.

Czasami zdarza się, że dotknie nas nieprzewidziane wydarzenie o negatywnych skutkach. Szczególnie trudna sytuacja ma miejsce, jeżeli zdarzenie losowe dotyczy dokumentacji podatkowej.

Przykładem takiej tragedii jest spłonięcie dokumentacji dotyczącej wydatków mieszkaniowych, dzięki którym mamy możliwość zwolnienia z opłaty dla fiskusa po zbyciu nieruchomości przed upływem pięciu lat od jego nabycia. Zwolnienie to jest możliwe dla osób, które deklarują, że w ciągu dwóch lat pieniądze ze sprzedaży nieruchomości przeznaczą na własne cele mieszkaniowe.

W takiej sytuacji, gdy fiskus po upływie dostępnych dwóch lat postanowi upewnić się, czy podatnik faktycznie wydał zarobione pieniądze na cele mieszkaniowe, nie mając żadnych faktur, czy rachunków (duplikatów), które by to potwierdziły, będziemy zmuszeni do zapłaty PITu. Fiskus stwierdzi, że dokumentację należało przedstawić od razu po upływie możliwego okresu, a żadnego dnia zwłoki nie usprawiedliwi pożar dowodów potwierdzających wydatki uprawniające do zwolnienia. Co więcej, w niniejszej sytuacji nie można zamienić dokumentacji opinią biegłego, gdyż nie chodzi o wysokość wydatków, a o ich faktyczne wystąpienie.

Projekt nowelizacji ustawy o CIT został przyjęty przez Radę Ministrów. Według niego od przyszłego roku nowe oraz małe przedsiębiorswa zapłacą 15 % podatek. Z obniżonej stawki może skorzystać nawet 90 proc. wszystkich spółek opłacających CIT.

Obniżona stawka podatkowa będzie przeznaczona dla spółek kapitałowych osiągających rocznie maksymalnie 1,2 mln euro przychodów. Z tego udogodnienia nie będą mogły jednak skorzystać osoby fizyczne prowadzące własną działalność gospodarczą – samodzielnie, ani w postaci spółek jawnych oraz komandytowych. Będą one nadal płacić podatek według skali lub liniowy. Przyczyną jest fakt, że tego rodzaju spółki i tak posiadają niższe obciążenia.

Takie wsparcie okaże się korzystne, jednak do pewnego momentu. Firma, która przekroczy limit osiąganych przychodów będzie już musiała opłacać wyższy podatek. Może to doprowadzić do zahamowania rozwoju przedsiębiorstw, których wspólnicy w obawie przed wyższym podatkiem będą woleli założyć nową firmę, która przez pierwszy rok istnienia również będzie mogła korzystać z niższego opodatkowania. Aby zapobiec takim sytuacjom będą wprowadzone zasady, dzięki którym niższe opodatkowanie nie będzie dostępne dla każdej nowej firmy. Nie skorzysta z niego spółka powstała z przekształcenia lub podziału innego podmiotu.

Każdy może odprowadzić podatek z cudzej kieszeni. Nie każdy jednak wie, kogo obowiązuje limit i w jakiej kwocie, aby fiskus nie postanowił opodatkować takiego daru.

Przypadek 1. Podatnik oraz osoba, która opłaciła za niego PIT, uprzednio umówili się, że kwota podatku zostanie za jakiś czas zwrócona.

W takiej sytuacji można mówić o pożyczce, a więc należy od tego odprowadzić podatek od czynności cywilnoprawnych. W tym przypadku, pomijając wyjątki objęte zwolnieniem, stawka PCC wyniesie 2 proc.

Przypadek 2. PIT podatnika zostaje odprowadzony w ramach darowizny przez kogoś z najbliższej rodziny.

Taką możliwość nazywa się darowizną ze względu na brak deklaracji o późniejszym zwrocie pieniędzy. Podobnie, jak w przypadku 1, taka czynność jest opodatkowana. Jednakże darowizny przekazywane wśród najbliższej rodziny, niezależnie od kwoty, są zwolnione z podatku. Nie zwalnia to jednak z obowiązku poinformowania urzędu skarbowego o przekazaniu darowizny – mamy na to sześć miesięcy.

Przypadek 3. Darowizna od osób niespokrewnionych z podatnikiem, np. partnera lub firmy.

Daninę za podatnika mogą odprowadzać osoby niespokrewnione, jednakże tylko do kwoty 1000zł jednorazowo – wtedy nie zostanie ona opodatkowana. Jest tak ze względu na to, że wyłączona z podatku od spadków i darowizn w grupie III jest kwota 4902zł.

W ostatnich latach bardzo popularny stał się tzw. PDO, czyli program dobrowolnych odejść z pracy. Szczególnie często krzystają z niego pracodawcy zmuszeni do restrukturyzacji swojego przedsiębiorstwa. Pracownicy również chętnie do niego przystępują ze względu na to, że jest dobrowolny – konieczna jest decyzja i zgoda zatrudnionego. Dodatkowo jest on tak popularny, z powodu rekompensat, jakie może otrzymać podwładny – zarówno finansowych, jak i majątkowych.

PDO nie jest jednak pozytywnie odbierany przez fiskus. Przepisy o podatku dochodowym od osób fizycznych wymieniają wiele zwolnień od opłacenia PIT-u, wśród których znajdują się różnego rodzaju odszkodowania lub zadośćuczynienia. Jednakże, korzyści finansowe lub majątkowe związane z dobrowolnym odejściem z pracy według fiskusa nie są żadnym z nich. Tłumaczeniem jest definicja pojęć odszkodowanie lub zadośćuczynienie. Są to bowiem świadczenia, których celem jest pokrycie szkody finansowej lub majątkowej wyrządzonej pracownikowi w momencie pozbawienia go zarobków.

Według fiskusa profitów wypłacanych w ramach PDO nie powinno się traktować jako żadne z tych pojęć, ponieważ dobrowolność oraz osobiste wyrażenie zgody na odejście z pracy niweluje aspekt wyrządzenia szkody, bowiem rozwiązanie umowy o pracę w takim programie odbywa się za porozumieniem stron. W takiej sytuacji od rekompensat związanych z dobrowolnym odejściem z pracy należy opłacić podatek.